| Het is de eerste duik van 2024. We gaan naar de Nieuwe kerkweg omdat de kentering zeer
slecht uitkomt. Er is helemaal niemand op de parkeerplaats. Althans geen duikers, maar wel
aardig wat klussers die met het het terras van restaurant bezig zijn. We vullen de flessen goed
af, want we willen naar het diepe rif op 25 meter. Aankleden neemt wat meer tijd in beslag dat
normaal. Marielle heeft met de kerst haar nieuwe Santi gekregen en ik heb mijn latex nekseal
laten vervangen door een nieuwe neopreenseal. Wat een overgang van verweekt uitgelubberd
latex naar een iets te krappe dikke nekseal. Ik heb het gevoel of mijn keel dichtgeknepen
wordt. Als we ons een half uur later onder laten zakken merk ik dat ik bijna geen last hebt van
de seal. Gelukkig maar! Marielle seint ook dat ze heel happy is met haar nieuwe pak. Het zicht
is drie tot vier meter, maar als de het dijkje overgaan en de diepte in willen wordt het zicht
heel snel slecht en melkerig. Marielle seint wat doen we. Ik zeg doorgaan, maar vanaf 10
meter zien we bijna niets meer en we besluiten terug te duiken naar de dijkje op meter. Hier is
het zicht wel acceptabel. Erg is maar weinig leven. Diverse driekantkokerwormen, krabben,
aasgarnalen en natuurlijk de diverse sponsen, zeesterren, zakpijpen en oesters. Ik probeer
nog wat foto’s te maken, want met macro kun je meestal wel uit te voeten. Na 45 minuten
zwaait Marielle dat ze eruit gaat. Ik scharrel nog even bij de steigerpalen rond en probeer nog
wat roodwier en hydroidpoliep te vereeuwingen. Na een uur vind ik het ook welletjes. Water is
vier graden, dus een uurtje is zat. Zeker als er niets bijzonders te vinden is. Het uitdoen van de
duikpakken is even lastig. Gelukkig kunnen we elkaar een handje helpen. Nieuwe nekseals en
koudweer is een lastige combi. Van het pak uitdoen heb ik het alweer warm gekregen. |
| |
